De operaties liggen achter ons. Je moest vóór 7h 's morgens in het ziekenhuis zijn en we geloofden daar weer niet veel van, maar deze keer hebben ze toch hun planning aangehouden en mocht je effectief als eerste. Over de inhoud van de operaties waren de dokters het dan weer niet eens; de tanden moesten gedaan worden, akkoord, maar de beenmergpunctie hing nog af van de bloedname, en de katheder ging niet, dan weer wel, dan weer niet weg. En ook al had je nog maar 700 neutrofielen in plaats van de vereiste 1000 stuks, toen je wakker werd hadden de dokters toch de beenmergpunctie gedaan, en bleek je katheder ook verdwenen. En in de namiddag bleek er nog een onderzoek van je hart gepland en om 17h nog een echografie van je buik, waar ook niemand iets van wist. Die 2 zaken hebben we dan maar laten schieten tot de volgende keer. Er blijft dus nog steeds ruimte voor optimalisatie in de ziekenhuislogistiek.
Maar soit, de operaties zijn op zich goed verlopen. Enkel bij het wakker worden was je redelijk hysterisch en in paniek, maar dat is gelukkig vlug voorbij gegaan toen je Mama zag. Je tandjes zijn nu weer mooi wit en we wachten op de uitslag van je beenmerg. En je katheder, je zegt dat je die zelfs een beetje mist. Die is toch gedurende 6 maanden bijna een wezenlijk deel van je lichaam geweest, dat buisje naar je hart waar we zo goed voor moesten zorgen en waar alle Chemo-Kaspertjes en medicijnen zijn door gegaan.
Maar we zijn toch blij dat ook dat weer achter ons ligt, en we weer een stapje dichter bij je genezing zijn. Want als de volgende bloednames ok zijn mag je volgende week misschien al terug naar school!
Dikke kus,
