Vrijdag ben je met Mama even op stap naar Leuven gegaan. Alletwee met een sjakosh, net echt. Zaterdag heb je flink het huis helpen poetsen en we zijn zondag ook nog naar een fijn Paas-familie-feestje gegaan. Maar voor de rest stond dit weekend natuurlijk in het teken van de Levensloop in Leuven. Daar was je al dagen naar aan het aftellen, en alle verwachtingen werden ingelost. Minstens. Wat een mooi event was dat, met allemaal schone mensen. Het was voor Papa en Mama ook een heel emotioneel moment om je hand in hand met Omi als "Vechter" en onder luid applaus de openingsronde te zien wandelen. Een moment dat toch een beetje het besef van de uitzonderlijke inspanning van het afgelopen half jaar naar boven deed komen en onderstreepte. Nog niet echt een orgelpunt, maar toch al een stevige komma.
Straf als je bent heb je verder uiteraard nog heel wat rondjes afgewerkt, met je broers en neefjes. De jongens hebben er zelfs een gigantische lap op gegeven en kwamen je fier vertellen dat ze al die rondjes voor jou gelopen hebben.
 |
| De coolste Vechter in actie. |
Maar met het aftellen naar de laatste operaties en de mogelijkheid van een positieve afloop binnen handbereik sluipt vreemd genoeg de laatste dagen ook weer wat onzekerheid in het verhaal. Het feit dat we bezig waren met een therapie die aansloeg en de opgebouwde routine met het ziekenhuis gaf op één of andere manier ook een soort veilig gevoel. En het voelt vreemd aan om die band de komende dagen of weken ergens te zullen moeten doorknippen en terug helemaal zelfstandig verder te gaan. Dus ook zonder de Chemo-Kasper die jou tot dusver zo goed geholpen heeft breekt er eigenlijk een periode aan dat we enkel kunnen wachten op wat komen gaat. We zien en horen de laatste tijd helaas toch wel wat over kindjes die hervallen zijn, en hebben er ook al een paar keer met de dokters over gepraat. Daardoor weten we dat er in dat scenario ook wel weer mogelijkheden zouden zijn, maar dat de kuur sowieso zwaarder zou zijn. Zijn we bijna over de enige berg of zullen we boven de volgende berg zien opduiken? We beseffen dat het wat dat betreft nog een spannende 1 à 2 jaren gaan worden.
Dikke knuffel,
Het heeft je duidelijk goed gedaan.
BeantwoordenVerwijderenWat ben je mooi op die foto.
Je straalt.
dikke knuffel
jufLydia
:) Fijn zo Sam, wat ben je goed bezig!
BeantwoordenVerwijderendikke kus voor de hele familie
Sammeke,
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je omi gisteren net zoveel licht gaf als jouw fluo-veters toen ze samen met jou als vechter de openingsronde mocht wandelen.
Jullie zijn echt wel straffe madammen en jullie zijn gezegend met een mooie lieve familie.
Wij kijken op afstand mee als je boven op de berg staat Sam !
Liefs, Véronique en Johan
(Vrienden van omi en Pepe)
Sammeke
BeantwoordenVerwijderenIk was aan het stappen op de via Jacobi in Zwitserland tussen Sankt Gallen en Brunnen (aan het vierwoudstedenmeer) . En ik moet zeggen : ik krijg er een beetje rillingen van. Wat een leuk en sterk gebeuren.Het is een heel mooi verhaal . Met jij als één van de kleintjes tussen al die grote genezen kankerpatiënten en vechters. Van jouw lachje kunnen we heel veel leren. Ik hoop echt dat nu alles goed blijft en dat je kan beginnen met de postzegelcollectie
pepe.