Dat de dagen onvoorspelbaar konden zijn dat wisten we al, en nu hebben we het ook nog eens meegemaakt. Gisterenochtend hebben we ons zoals gevraagd in alle vroegte rond 7h aangemeld in het ziekenhuis, voor je operatie en de opstart van de derde ronde met Chemo Kasper. Zoals steeds moesten we nu ook weer wachten, en hebben we de tijd gebruikt om alles uit te pakken en de toegewezen kamer een beetje in te richten met je klasposter enz. Net toen je het van de honger echt niet meer uithield was het eindelijk jouw beurt, tegen 12h, amai. De operatie zelf is gelukkig wel goed verlopen, maar na de operatie vertelden de dokters Mama dat de chemokuur niet kon beginnen. Je beenmerg is nog niet voldoende hersteld van de vorige kuur, en je had zelfs minder witte bloedlichaampjes dan afgelopen weekend. Op zich maakten de dokters daar niet heel veel uit, maar omdat in het begin aan ons verteld werd dat het stipt volgen van het schema zeer belangrijk is, voelde dit toch niet goed. Alleszins, veel anders zat er niet op dan alles terug in te pakken. Om 16h was je dus onverwachts terug thuis, en volgende maandag wordt opnieuw geprobeerd om de kuur te starten. We hebben dan nog wat vriendinnetjes gebeld om te komen spelen en hebben er nog een fijne avond van gemaakt, dat is uiteraard gelukt.
Vandaag zijn we dan begonnen met de planning voor de komende dagen om te gooien, daar kwam toch heel wat bij kijken zo met de Kerstdagen en de feestjes die al gepland werden. Kerstmis zal nu alvast 3 dagen vroeger vallen bij ons thuis. Een beetje zoals exact 7 jaar geleden, toen je als baby RSV had, toen hebben Mama en Papa ook met jou de feestdagen in het ziekenhuis doorgebracht. We hebben dus ervaring om er daar iets van te maken ;-)
Intussen liep de benefietactie voor Bednet/Music for Life vandaag af. Graag willen we ook langs deze weg de kinderen en de ouders van Sam haar klas en de mensen van het oudercomité van de Gobbel nogmaals bedanken voor het (hart)verwarmende initiatief waardoor we ons toch ook een beetje aangesproken voelen.
Verder draait de wereld rustig verder. Jef was zijn zwemgerief vergeten, en Fonske is vandaag voor de eerste keer zonder pamper naar school gegaan. Papa verschoot vanavond wel toen hij hoorde dat Jef je verteld heeft dat er kindjes uit het leerjaar zijn die met hem lachen omdat zijn zus kaal is. Kinderen kunnen hard zijn voor elkaar. Uiteraard vond je dat niet leuk, maar ook hieraan ging je vlot voorbij. Straffe madam.
Dikke zoen,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten