Op weg naar het werk belde mama dat jullie in het ziekenhuis ook heel goed geslapen hebben. Papa dacht dat zo een dagje werken zijn gedachten wel wat zou verzetten, maar dat was helemaal verkeerd ingeschat.Vandaag moeten er enkele onderzoeken gebeuren, dat harde buikje zit de dokters nog steeds wat dwars, er zijn ook allerlei loshangende berichten over al dan niet te weinig pipi, bloedwaarden, transfusies,... Vanalles wat moeilijk bij elkaar te puzzelen valt. Maar uit de echo en de scan (rechtopstaand, alee man...) blijkt niets heel abnormaal. Voor het eerst hebben mama en papa het gevoel dat misschien eindelijk de bodem, van deze fase alvast, bereikt is, en dat je gewoon van de operatie herstelt zonder bijkomend gedoe. De bodem waar we al 4 dagen naar zoeken, zodat we eindelijk wat vaste grond voelen. Je hebt namiddag zelfs iets kunnen knutselen. En wat spelletjes gespeeld met mama. Papa is dan 's avonds met de jongens langsgekomen, die dan met mama naar ons huisje zijn gegaan. We hebben nog een spelletje gespeeld, en hand in hand naar Belgium's got talent gekeken. Leuk :-) En intussen had je heel wat plannen over wat je thuis allemaal ging bakken. Je hebt me het hele recept voor suikerwafels uitgelegd, en je gaat cake-sateetjes maken om mee naar school te nemen op je verjaardag. En ook voor Halloween. Maar toen ik vertelde dat je dan nog niet thuis zou zijn moest je wel huilen. We gaan morgen toch stilaan moeten aankaarten welke rit er nog voor ons ligt....
vrijdag 25 oktober 2013
Dag 3
Mama is vannacht bij je gebleven en papa is thuis gaan slapen. Dat was niet leuk. Je boekentas stond nog klaar om naar school te gaan, je zelfportret van de tekenacademie op het tafeltje in de living,... Helemaal alleen thuis met allemaal gekke gedachten en herinneringen. Papa is ook even bij Jan en Anja gaan vertellen dat je terug ziek bent. Zij gaan ook heel hard aan je denken! En dan vroeg in bed gekropen, maar 1 keer wakker geworden. Maar 's morgens voelde ik mij heel slecht, heel bezorgd. Het gaat precies beter als ik bij je ben en van op de eerste rij kan volgen. Papa is dan eventjes langs de school gereden om met juf Lydia te praten. Ook daar is iedereen heel bezorgd en gaan ze heel hard aan je denken. De juf zei dat je er echt bijhoort!
Op weg naar het werk belde mama dat jullie in het ziekenhuis ook heel goed geslapen hebben. Papa dacht dat zo een dagje werken zijn gedachten wel wat zou verzetten, maar dat was helemaal verkeerd ingeschat.Vandaag moeten er enkele onderzoeken gebeuren, dat harde buikje zit de dokters nog steeds wat dwars, er zijn ook allerlei loshangende berichten over al dan niet te weinig pipi, bloedwaarden, transfusies,... Vanalles wat moeilijk bij elkaar te puzzelen valt. Maar uit de echo en de scan (rechtopstaand, alee man...) blijkt niets heel abnormaal. Voor het eerst hebben mama en papa het gevoel dat misschien eindelijk de bodem, van deze fase alvast, bereikt is, en dat je gewoon van de operatie herstelt zonder bijkomend gedoe. De bodem waar we al 4 dagen naar zoeken, zodat we eindelijk wat vaste grond voelen. Je hebt namiddag zelfs iets kunnen knutselen. En wat spelletjes gespeeld met mama. Papa is dan 's avonds met de jongens langsgekomen, die dan met mama naar ons huisje zijn gegaan. We hebben nog een spelletje gespeeld, en hand in hand naar Belgium's got talent gekeken. Leuk :-) En intussen had je heel wat plannen over wat je thuis allemaal ging bakken. Je hebt me het hele recept voor suikerwafels uitgelegd, en je gaat cake-sateetjes maken om mee naar school te nemen op je verjaardag. En ook voor Halloween. Maar toen ik vertelde dat je dan nog niet thuis zou zijn moest je wel huilen. We gaan morgen toch stilaan moeten aankaarten welke rit er nog voor ons ligt....
Op weg naar het werk belde mama dat jullie in het ziekenhuis ook heel goed geslapen hebben. Papa dacht dat zo een dagje werken zijn gedachten wel wat zou verzetten, maar dat was helemaal verkeerd ingeschat.Vandaag moeten er enkele onderzoeken gebeuren, dat harde buikje zit de dokters nog steeds wat dwars, er zijn ook allerlei loshangende berichten over al dan niet te weinig pipi, bloedwaarden, transfusies,... Vanalles wat moeilijk bij elkaar te puzzelen valt. Maar uit de echo en de scan (rechtopstaand, alee man...) blijkt niets heel abnormaal. Voor het eerst hebben mama en papa het gevoel dat misschien eindelijk de bodem, van deze fase alvast, bereikt is, en dat je gewoon van de operatie herstelt zonder bijkomend gedoe. De bodem waar we al 4 dagen naar zoeken, zodat we eindelijk wat vaste grond voelen. Je hebt namiddag zelfs iets kunnen knutselen. En wat spelletjes gespeeld met mama. Papa is dan 's avonds met de jongens langsgekomen, die dan met mama naar ons huisje zijn gegaan. We hebben nog een spelletje gespeeld, en hand in hand naar Belgium's got talent gekeken. Leuk :-) En intussen had je heel wat plannen over wat je thuis allemaal ging bakken. Je hebt me het hele recept voor suikerwafels uitgelegd, en je gaat cake-sateetjes maken om mee naar school te nemen op je verjaardag. En ook voor Halloween. Maar toen ik vertelde dat je dan nog niet thuis zou zijn moest je wel huilen. We gaan morgen toch stilaan moeten aankaarten welke rit er nog voor ons ligt....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten