Dag 4

Je hebt 12h rustig geslapen!
Vandaag zetten we weer een paar stappen vooruit. Al je plakkers zijn ververst, je bent helemaal gewassen, de morfine pomp is weg, je hebt een ziekenhuiskleedje aan (dat met de bloemetjes moest het zijn) en je bent zelfs een uurtje op geweest in de zetel; met papa UNO gespeeld. Mama zegt dat ze nog steeds een heel beklemmend gevoel in haar borst heeft, en ook Papa heeft het vandaag weer wat moeilijker met de emoties. Als ik je hoor zeggen dat ik meer moet eten, ook mijn dessertje moet opeten, dat ik anders ziek word… of als je vertelt dat je op school de tafels van vermenigvuldiging aan het leren bent, … en in de Chiro bij de kapoenen bent … schiet mijn gemoed vol. Intussen horen we fijne berichten van de voetbal; Jef heeft gewonnen met 11 - 1 en 2 goals gemaakt, en Fons „Ik ben Lukaku” liep er ook rond.
Straf dat ik vandaag op de gang hier mensen tegenkwam van Ormendaal, de straat waar we kortelings geleden uit verhuisden. Bert, hun jongste zoon van 15 jaar heeft een gelijkaardige diagnose als jij. Hij heeft al 2 chemo-kuren ondergaan, en blijkbaar loopt dat toch allemaal niet zo voorspoedig. Na de laatste keer is hij 2 dagen op intensive care beland, en ze wachten nu bang de volgende kuur af. We weten nog niet half wat er allemaal op ons af gaat komen………………