Dag 12

Hey Zus,

Vandaag was het een echte rustdag voor jou. Mama is de hele dag bij je gebleven, er zijn nog wat vriendinnetjes langsgekomen en vooral; er zijn geen onderzoeken geweest. Die ruggenprik van gisteren had je fysiek en mentaal weer helemaal onderuit gehaald; je zit echt aan je limiet van hetgeen je kan verwerken... En het slechte nieuws is dat er nog 18 prikken volgen, waarvan de eerste morgen al :-( . Maar we moeten erdoor... De verpleger heeft ons ook uitgelegd hoe we de verschillende bloednames per dag moeten interpreteren, en we zien je bloedlichaampjes keer op keer dalen richting eerste grote dip.
Intussen heeft Papa geprobeerd om de jongens een leuke laatste vakantiedag te bezorgen. Op zich is dat wel gelukt, maar we missen je allemaal zo hard. Zelfs Fonske die nog altijd geen 3 jaar is lag in zijn bedje te wenen omdat hij het niet fijn vindt dat we nooit meer allemaal samen zijn. 
Vandaag gaan we wel vroeg slapen, want morgen wordt weer een drukke dag; de tandarts komt, de school wordt opgestart, die verdomde prik, ... 
We willen met ons vijven ook nog even alle mensen geweldig hartelijk bedanken voor de steun, ook via de blog. We hebben de statistieken toevallig eens bekeken, en er zijn meer dan 300(!) mensen die begaan zijn met hoe het Sam vergaat! Met zo een enorme support kan en zal het niet misgaan!