Dag 10

Lieve zus,
Vannacht was weer de moeite. Je kleine blaas laat je niet met rust en rond 4 uur hoorde ik 'mama ik wil een knuffel' ... Ik ben dan bij je in bed gekropen en heb je (voorzichtig) geknuffeld tot je weer in slaap viel (zo zalig om dicht tegen je aan te liggen in de stilte van het ziekenhuis).
Ondanks de vermoeidheid is vandaag een goede dag! We hebben fijn gespeeld, op het (heel) gemak gegeten, en zelfs voor het eerst samen gewandeld op onze gang. We hebben ook veel gebabbeld. Je wilt graag dat ik je boeken voorlees die te maken hebben met je ziekte. Ik heb het chemo kasper boek nog eens helemaal met jou doorgenomen, en ook 'roos' en 'van pannenkoeken moet je soms huilen'. Je beseft heel goed dat jou dit vroeg of laat ook te wachten staat en dat maakt je soms droef.
Het begint ook door te dringen dat je je superkrullen gaat verliezen en je hebt vastberaden aangekondigd dat je een pruik wil met dezelfde kleur als je haren nu (hebben jouw oortjes ergens opgevangen want daar hadden we het nog niet met jou over gehad). Je wil niet dat de mensen weten dat je ziek bent, want je hebt schrik dat ze je gaan uitlachen, maar dat laten mama en papa niet gebeuren lieve schat.
Ook heimwee steekt de kop op en zorgt voor de nodige tranen. Je mist onze thuis, uw hoekje in de zetel, de rommelige knutseltafel en vooral met ons vijven samen zijn (dat is ook zo voor mama en papa en je broers geloof me). En heel belangrijk: je wil zeker het verjaardagsfeest van Fons niet missen, maar dat is nog wel even en we zorgen ervoor dat we dat vieren als jij ook thuis bent !
Het juffen bezoek gisteren vond je super. Je hebt superveel huiswerk gevraagd omdat je dat leuk vindt en op het uiteinde van het bed prijkt nu een zachte Bambi knuffel. In de klas komt een idem exemplaar op je plaats te zitten. Jij hebt hem 'sproetie' gedoopt en in de klas gaan ze goed voor hem zorgen daar ben ik zeker van. 
Dikke kus van mama.