De afgelopen weken werd ons karretje langzaam omhoog getrokken. Zo gaat dat bij een rollercoaster. En zo was het ook: elke dag was er wel iets van een stapje in de goede richting. Maar vanmorgen om half 6 stond je ineens langs ons bed: "Ik voel mij raar." Na een telefoontje met het ziekenhuis hebben we alles bijeengepakt en ben je met Mama terug vertrokken naar Gasthuisberg. Daar hebben ze vrij hoge koorts vastgesteld, heel lage bloedwaardes en enorm veel van die aften. Het blijft straf dat je hiervan geen pijn beweert te hebben; Papa heeft vanmorgen zelfs nog je tanden gepoetst en je mondje gespoeld, wat de dokters moeilijk kunnen geloven omdat de meeste kinderen in deze fase al lang afgehaakt zouden hebben. Straffe madam. Intussen zijn er heel wat bloednames gebeurd, staat één en ander op kweek waar we het resultaat maandag van zullen horen, en hang je terug aan de baxters met vocht, voeding, pijnstillers en een breed spectrum aan antibiotica die de komende dagen verder gefocust zal worden in functie van wat gevonden wordt. Vermits de pijnstillers er weer voor zullen zorgen dat je buikje stil valt, zal morgen ook een soort "supervoeding" via de baxter opgestart worden. Die wordt vannacht speciaal op maat samengesteld. Papa en Mama zijn momenteel wel erg ongerust door het feit dat je koorts niet echt onder controle geraakt; je reageert niet op de paracetamol zoals het zou moeten en daarom gaan ze Nurofen bijgeven. Hoewel ons vorige week verteld werd dat we je dit niet mochten geven omdat het inwerkt via de bloedplaatjes, nemen ze dat risico nu toch vanuit de redenering dat je beenmergproductie stil ligt door Chemo-Kasper.
We hopen ook heel hard dat de wonde van je operatie aan je darmen nog steeds ok is. Er zijn vanavond echo's en foto's genomen en het is de bedoeling dat we hier de komende uren uitsluitsel over zullen krijgen. Je buikje voelt alvast nog soepel aan, dat is al iets.
Wat kunnen we zeggen Sam? De dokters vertellen ons zelfs dat ze verwachten dat de situatie de komende dagen nog erger zal worden... Ze gaan er van uit dat je amper wakker zal zijn, en als je wakker bent en niet reageert of niets zegt, veronderstellen ze dat je pijn hebt en wordt de morfine terug aangekoppeld...
Papa moest de hele weg naar huis denken aan ons plan om vanavond de schoenen te zetten. Enerzijds kon ik het helemaal niet over mijn hart krijgen om de jouwe er niet bij te zetten, en anderzijds ook niet om een schoen te zetten die niet wordt leeggemaakt. Maar je broers hebben dat opgelost. Toen ik thuis kwam hadden ze alle schoenen al klaargezet. En de jouwe staat erbij.
Ons karretje van de rollercoaster is helemaal tot boven getrokken en wordt nu losgelaten. Ogen dicht en de rit uitrijden is alles wat we kunnen en zullen doen.
Take care zus, en geef er een lap op!
X
Ai Sam. Wat waren ook wij blij dat je even thuis kon zijn en ook wij leven vanuit Zonhoven héél hard mee. Maandag ben ik met Jasper (die ietsje kleiner is als Fons) een kaars voor jou gaan branden, hier in de kleine witte kapel vlak bij ons huis. Ken je dat, zo'n grote kaars, die 9 dagen aan een stuk blijft branden? En dat gaan we blijven doen, voor jou en voor Chemo-Kasper, voor je mama en papa en je broers, totdat die rollercoaster uitgereden is want we hopen dat die nu toch wel héél vlug terug naar omhoog gaat! Veel liefs van Katrien, Bert, Robin, Stan en Jasper
BeantwoordenVerwijderenJefke wat ben jij toch een leuke en aan alles denkende professor om er aan te denken dat je een schoentje moet zetten voor jouw zus. het is helemaal niet erg als dat schoentje nu niet kan worden leeggemaakt. je kan het dan meenemen naar het ziekenhuis als je op bezoek gaat naar sam. is dat geen leuk idee voor een klein feestje in het ziekenhuis ?
BeantwoordenVerwijderenHey liefste Sam,
BeantwoordenVerwijderenIn een rollercoaster is er altijd zo een stukje waar je heel even ondersteboven blijft hangen...en dat voelt raar en niet leuk, maar dat gevoel slaat dan snel om in kriebels wanneer je weer heel snel vooruitgaat in de goede richting! Ik duim dat dit gevoel bij jou even snel voorbijgaat en je snel weer die positieve kriebels voelt :-) en dan weet je dat je in de goede richting gaat! Wij denken hier allemaal heel veel aan jou he meid en als we je blog lezen zeggen we keer op keer wat een super flinke prinses jij wel bent!!! dikke knuffels van leen,filip,Fien en Alice xxx
Volhouden lieve Sam
BeantwoordenVerwijderenNu is het even moeilijk maar het komt weer goed.
Veel liefs juf Lydia
Lieve lieve Sam,
BeantwoordenVerwijderenHertog Karel is je nog niet vergeten. Gisteren zeiden de juffen (die je kennen) nog op de speelplaats. Heb je het gelezen Sammeke is thuis, iedereen was zo blij voor jou.
Als ik nu lees dat je terug in het ziekenhuis bent krijg ik kippenvel, ik vind het heel jammer voor jou. Maar de dokters in het ziekenhuis gaan je helpen, zodat je snel weer naar huis kunt.
Ik en al de andere jufkes van Hertog Karel denken elke dag aan jou en duimen voor jou met al die kleuterduimpjes samen.
Dikke kus van juf Katrien
Hallo lieve Sam,
BeantwoordenVerwijderenwe kennen elkaar niet, maar ik ben een vriendin van je mama. Ik was zo blij te lezen dat je even thuis bent geweest. Ik hoop dat dit je terug wat moed heeft gegeven om de komende dagen weer door te komen. Ik vind echt dat je een ongelooflijke sterke meid bent. Ik duim heel hard dat de medicamentjes je weer snel op de been krijgen en dat je snel terug naar huis kunt. Heel veel sterkte !!!
Laurence & Alizée