Dag 29

Dag Zussemus,

Vandaag hadden we eindelijk bijna helemaal ons meisje terug. Je kon terug veel beter praten, hebt de hele dag geen koorts gehad en morgen gaan we proberen opnieuw iets te eten en misschien zelfs een les van de ziekenhuisjuf mee te pikken. Je hebt vandaag ook terug kine-oefeningen gedaan; ziekenhuisbedtennis met een opgeblazen handschoen, 49 keer over en weer. En je gevoel voor humor is alvast ook terug; "Ik zal anders wel voor u zorgen Papa.", "Pas daar mee op direct moeten we nog naar het ziekenhuis". Je ziet er wel een beetje anders uit, zo zonder haartjes, maar ook dat komt wel weer terug goed.
Je bloedwaarden verbeteren intussen spectaculair; zeker je witte bloedcellen die voor je weerstand zorgen stijgen exponentieel. Van 0 naar minder dan 100 naar 100 naar 300 naar 800 en vandaag naar 1900. Vanaf 4500 is je weerstand terug op peil, tegen dit tempo zal dit zeker voor de komende dagen zijn. En dan kan je helemaal komaf maken met die eerste reeks van aftjes. 
De dokters hebben je trouwens vandaag een reeks van oprecht mooie complimenten gegeven, Moeke was er niet goed van. Je bent zowat het flinkste kindje van de gang, matuur, consequent, goed koppig, en dat terwijl jouw behandeling omwille van de hoge dosissen Chemo-Kasper op korte termijn toch bij de zwaarst mogelijke hoort. En daarbij vertelden ze ook dat ze nu voldoende bewijzen hebben om te durven concluderen dat de therapie aanslaat. Hopla! Straffe madam. En we gaan voort.

Slaapwel!